I k had zo’n leuk telefoongesprek gisteren….
Mevrouw G belde met de vraag of de TOLAD voor 2 verstrooiingen gebruikt kan worden. ‘Ach, dat is toevallig’, dacht ik, ‘die vraag werd me gisteren ook al per e-mail gesteld’. Mevrouw vervolgde; ‘ik heb de vraag ook al via het contactformulier gesteld, maar die hoeft u dan niet meer te beantwoorden’. ‘O’, dacht ik, ‘dat antwoord hebt u dan al ontvangen’, maar natuurlijk hoorde ik geduldig haar verhaal aan. En maar goed ook, dat ik haar niet onderbrak, want nu kwam er een prachtig verhaal, wat ik niet had willen missen……
‘Ik woon in Frankrijk en de helft van de as van mijn moeder staat bij mijn broer in Nijmegen in de originele urn en de andere helft hier bij mij in een beschuitbus…wel raar misschien’. Ik dacht: ‘Geweldig!’ en zei: ‘Dat zal uw moeder vast niet uitgemaakt hebben, u zult dat heus goed ingeschat hebben’. Mevrouw ging verder: ’Ik bedacht me; wat moet er met die as gebeuren als ik er niet meer ben? Dan zadel ik mijn dochter ermee op, en dat wil ik niet. Ik heb dus met mijn broer overlegd wat we met de as zullen doen.
En op zoek naar de manier en plek om te verstrooien kwam ik op internet de TOLAD tegen en we vinden dit allebei een heel mooie manier om de as te verstrooien’. ‘Maar’, vervolgde mevrouw, ‘dan willen we eigenlijk het deel dat mijn broer heeft in de buurt van Nijmegen verstrooien. En de as die ik hier heb wil ik niet meenemen naar Nijmegen. Mijn moeder heeft mij, jaren geleden, toen ik de Camino naar Santiago de Compostella in etappes liep, gezegd: ‘Goh, wat is dat toch mooi, dat had ik nou ook zo graag eens willen doen’.
‘Dit kan geen toeval meer zijn’, bedenk ik me. We zijn vorige week met het TOLAD-team naar de documentaire film CAMINO geweest, omdat we dat een echte TOLAD-film vonden. En dat was het ook. Na afloop hebben we een mooi gesprek gehad met iemand die de Camino ook in etappes aan het lopen was, maar dan vanaf zijn woonplaats in Nederland. Wat leuk dat mevrouw G ook een Camino-wandelaar is.
‘En daarom wil ik graag met het deel van de as dat bij mij staat hier in Frankrijk een stuk van de Camino lopen’, zegt mevrouw, ‘zodat ik die ene wens van mijn moeder toch nog in vervulling kan laten gaan’.
Nou, het antwoord op haar vraag of de TOLAD twee keer gebruikt kan worden kan natuurlijk alleen een volmondig ‘JA dat kan zeker!’ zijn. Op deze manier kan de TOLAD natúúrlijk voor ‘2 verstrooiingen’ gebruikt worden. Want het is er eigenlijk maar één. Dat is juist het bijzondere aan de TOLAD. Je kunt op zoveel plekken van betekenis als je wil een deel van de as achterlaten, zodat de dierbare overledene nog één keer naar zijn of haar lievelingsplekken gaat en hierdoor zullen de nabestaanden die plekken met een heel fijn gevoel later nog eens kunnen bezoeken.
Voor we ons gesprek beëindigen zeg ik: ‘wat fijn om u gesproken te hebben, mevrouw G. Ik wens u 2 mooie, gedenkwaardige wandelingen, ik vind het geweldig dat u uw moeder nog een stukje Camino gunt. Geniet ervan!’
