Vandaag, Vaderdag, heb ik samen met m’n man de dag beleefd die ik m’n vader een tijd geleden beloofd heb en die er nooit van gekomen is door het slechte weer en daarna de gevorderde Alzheimer.
Ook al was het natuurlijk anders dan we ooit bedoelden, het is een dag geworden waar m’n vader van genoten zou hebben. We hebben de route gefietst en stuk gelopen, gevaren en op de geschikte plekken de as verwandeld en verfietst.
P rachtig om op deze manier een extra herinnering gemaakt te hebben én in de vorm van de Halo’s een deel vd as te bewaren.
Met de tas waarin de TOLAD op mijn rug meegenomen kon worden, was het makkelijk van het ene deel van de route naar het andere fietsen.
Het geeft me een goed gevoel, dat ik het dagje uit nog heb kunnen verwezenlijken.
