Na de crematie van mijn man werd mij en mijn dochters gevraagd wat we met de as wilden doen.
Door alle emoties van het moment was dit iets waar ik nog helemaal niet over had nagedacht. Maar met alle tijd vertelde de man van het uitvaartcentrum me over de mogelijkheden en toen hij me van de TOLAD vertelde werd ik meteen rustig en dacht ik: Ja, dit is een mooie manier om afscheid te nemen.
A ls het maar even kon gingen mijn man en ik naar het strand en de duinen. Nog een laatste wandeling met hem. Het voelde als een cadeautje. Maar later had ik toch weer mijn twijfels. De duinen zijn zo ver weg. Hij zou dan zo ver weg zijn. Ik wilde eigenlijk ook iets dichters bij huis. We wandelden vaak langs de Dommel en we hadden daar een “ eigen” bankje. Dat zou ook een mooie plek zijn.
Toen ik mijn twijfels bij het uitvaartcentrum liet weten zeiden zij dat dit juist het mooie was van de TOLAD. Je kunt er overal mee naar toe. Mijn dochters en ik hebben samen onze laatste gezamenlijke wandeling gemaakt door de duinen. We hebben gelachen, we hebben gehuild, maar vooral, we waren samen. Na deze wandeling heb ik er nóg een gemaakt, in mijn eentje met hem. Ik ben naar ons bankje gewandeld met de TOLAD en heb ook daar zijn as verstrooid. Ik heb nu mijn eigen speciale plekje aan de Dommel waar ik rust vind en me nog altijd verbonden voel met hem.
Wij hebben gisterenmiddag prachtig afscheid genomen van mijn man, onze vader en opa, tijdens een gedenkwaardige wandeling met de Tolad, in park Sonsbeek te Arnhem, in het bosgedeelte.
Het zonnetje scheen en het was daar toen gelukkig niet druk.
Het was heel fijn om op deze passende wijze een mooie herinnering aan hem te maken op onze 55e trouwdag.
Dit park was de plek waarin wij elkaar 59 jaar geleden hebben leren kennen tijdens een dansavond.
Met dank voor deze mogelijkheid en een vriendelijke groet van de familie Gunsing.